Wstęp do biografii

10 czerwca 1994 roku Tadeusz Pelczar dołączył do grona zmarłych mentorów polskiej kontrabasistyki XX wieku – Adama Bronisława Ciechańskiego i Tadeusza Gadzińskiego. Wieloletni profesor Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, pierwszy kontrabasista Filharmonii Narodowej w latach powojennych, autor pierwszego polskiego kompendium wiedzy o kontrabasie („ABC kontrabasu” PWM 1973) oraz wielu opracowań na ten instrument (w tym suit wiolonczelowych J.S. Bacha); człowiek pasjonat, który swoją miłość do kontrabasu potrafił przekazać całej plejadzie wspaniałych instrumentalistów grających w orkiestrach na całym świecie. Oprócz wspomnień o działalności dydaktycznej profesora, czy o wspólnym graniu w orkiestrze, krążą o nim także opowieści opisujące go jako prawego, ciekawego świata człowieka, indywidualistę, autorytet moralny, opowiadające o jego przeżyciach z II wojny światowej (sam często wracał do tego czasu myślami).

Czas płynie nieubłaganie i dlatego jeśli nie możemy już porozmawiać z samym mistrzem, wspomnienia ludzi, którzy znali go osobiście, byli uczniami, kolegami stają się bezcenne.  Dzięki transkrypcjom (suity wiolonczelowe, drobne utwory) jego postać jest obecna w życiu prawie wszystkich kontrabasistów w Polsce. Wielogodzinne ćwiczenia obowiązujących w polskim szkolnictwie opracowań Tadeusza Pelczara, sprawiają że jest on w specyficzny sposób bliski życiu każdego ucznia i studenta kontrabasu naszego kraju.

Ta strona internetowa przybliża tylko w zarysie sylwetkę profesora, ale mam nadzieję, że udało mi się w niej uchwycić choć kilka istotnych cech jego osobowości, przybliżyć najważniejsze fakty z jego życia oraz w skrócie omówić jego dzieła. Wspaniałe jest to, że mój pomysł spotkał się z entuzjazmem i aprobatą zarówno Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego jak i rodziny, przyjaciół i wychowanków.

Bardzo dziękuję za pomoc i dobre rady wszystkim osobom, bez których ta strona nigdy by nie powstała. Szczególne podziękowania składam świętej pamięci żonie profesora – Pani Władysławie Pelczar, Panu Profesorowi Andrzejowi Mysińskiemu, Panu Profesorowi Adamowi Bogackiemu, Panu Alfredowi Wieczorkowi i innym muzykom Filharmonii Narodowej  w Warszawie. Dziękuje także pracownikom działu kadr i archiwum Uniwersytetu Muzycznego im. F. Chopina i Filharmonii Narodowej, które udostępniły mi dokumenty dotyczące Tadeusza Pelczara.